АМИТАН

юум. н. 1), хүдэлжэ, мэдэржэ шададаг бүхы амиды юумэн (живое существо): Нээрээшье, дэлхэйн амитан бүхэн ѳѳрын юрэндэгтэй, ѳѳрын байгаали табисууртай, ѳѳрын зан абаритай (С. Цырендоржиев); Эндэ 6 зүйлэй амиды амитад байдаг гэбэл: тэнгэри бурхад, хүнүүд, амитад, асууринар, бирэд болон тамынхид (Л. Шагдаров); 2) адагуусан, байгаалита бодосуудые эдижэ амидардаг, үрэжэн ехэ болодог амиды бэе (животное): Амитан болбол хадаа үхэр малһаа эхилээд, хулпаа хорхой хүрэтэрѳѳ булта амитанда тоотой (Ц. Шагжин); гэрэй амитан мал, тэжээмэл амитан (домашнее животное): Гансашье эдэ гэрэй амитад бэшэ, мүн дал, хото хоройнь, зуһалангай зэмьеэшье – хуу барандаа үншэршэһэндэл Айдайда һанагдаба (С. Доржиев); амитадые һургагша циркдэ амитадые һургаха ажалтай мэргэжэлтэн (дрессировщик); 2) хайх. хүн, хүн зон (человек, люди): Юрэдѳѳ, ямар амитан гээшэб тэрэ Цэнгуев, миил нэгэ часаар үгыш гэхэдэмни болоногүйл (Ц.-Ж. Жимбиев); амитан зон хүн зон, хүнүүд (люди): Түрүүлэгшэ үлэһэн дабһыень амитан зоной нюдэнһѳѳ холо болгон, һаалиин гэртэ шэрэжэ оруулба (Ц.-Ж. Жимбиев); аймхай амитан айран, аймхай хүн (трус): Теэд Дугар гээшэмнай үнэн дээрээ шандаган шэнги аймхай амитан юм (Ц. Шагжин); ○ хүн гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.