АМИГҮЙ

1. тэмд. н. 1) амидын тэмдэггүй (болоһон), үхэһэн, үхэшэһэн (безжизненный, бездыханный); 2) шэлж. сог залигүй, соггүй (безжизненный, невыразительный): Сагаан саарһан дээрэ амигүй арзагар үзэгүүдээр бэшэхэдэмни, энэ хүшэр байдалые уншагшад ойлгохогүй байхат! (Д. Батожабай); 3) баруун бур. аймхай, зүрхэгүй (боязливый, трусливый); 2. наречи 1) амидын тэмдэггүй, үхээд (безжизненно): Дахяад сахилгаанай ялархада, гэрэй шала дээрэ гурбан хүн амигүй һунашоод хэбтээ һэн (А. Ангархаев); 2) баруун бур. айнгяар, сошордон (испуганно): Би амигүй гүйжэ ошобоб (Ц.-Д. Хамаев).