АМАТАЙ

тэмд. н. 1) аматай, хушуутай – шубуун тухай (имеющий рот, клюв – о птице): Али бүхы юумэнһээ айжа, аматай хүнэйл хэлэһэндэ этигэжэ болохо юм аал? (Ч. Цыдендамбаев); 2) хѳѳрүү, үгэ дуугарамгай, хэлээ амандаа хэдэггүй (говорливый, речистый, не сдержанный на язык); задагай аматай хэлэ амаа барижа шададаггүй (болтливый): Задагай аматай аад лэ, элдэб эсын юумэ шашажа захалба бы даа? (Ц.-Ж. Жимбиев); 3) нүхэтэй, амһартай (имеющий отверстие): Ганса аматай шабаар буудадаг хуушан буу гэдэһэн болон хүл дээгүүрнь хүндэлэн хэбтэнэ (С. Доржиев); ○ хэлэтэй гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.