АМҺАР

юум. н. нүхэнэй эхин, һүбэ, хоолой, аяга табагай, амһартын дээдэ эрмэг, хажуу (отверстие, горлышко, края у посуды): Доржын ойро байһан хэлтэрхэй амһартай шабар горшоог соо хаташаһан сэсэг байна (Ч. Цыдендамбаев); пеэшэнэй (гү, али соолой) амһар пеэшэнэй урда талын түлишэ хэдэг үүдэтэй нүхэн (устье печи): Удангүй пеэшэнэй амһар углуугаараа һандаржа эхилбэ (А. Ангархаев); Унтарһан гааһаяа дахин нэрээгүй, соолой амһар соо орхёод, хүбүүнэй тушаа столдо һуужа, түбшэн даруунаар иигэжэ асууба (М. Осодоев); туламай амһар туламай һула талань (открытые края мешка): Ламын носоһоор байтар, туламай амһар халта забһартай болобо хэбэртэй (Д. Батожабай); агын амһар агын оросо, агы руу орохо нүхэн (вход в пещеру): Түүрэһэн һоёодол унжаһан доёгор шулуун доогуур агын амһар харлана (Д.-Д. Дугаров); эшээнэй амһар эшээнэй нүхэнэй эхин (чело, входное отверстие в берлогу): Баабгайн эшээнэй амһар дээрэ ошоод: «Баабгай, наашаа гаража ерэ!» – гэжэ хүсэтэй Коля захирба (Ч. Цыдендамбаев).