АЛМАЙ

1.тэмд. н. 1) назгай, хашалангүй, тунайша (беспечный): Алмай һайрхуу хүндэл адляар / Алдар солодо тэгүүлжэ… (Г. Дашабылов); алмай тэнюун амарлингы, һанаа амархан (слишком беззаботный): Ямар алмай тэнюун хүн байдаг юм гээшэб?!; 2) анхаралгүй, хайхарамжагүй, һаамагар, ойгог (невнимательный, рассеянный); ○ дэмы гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; 2. наречи тааруугүйгѳѳр, тоолхогүйгѳѳр, ёозогүйгѳѳр, дэмы, үлүүдэ (бестолково, несуразно, зря): Содном уршыгаад, алмай дуугаржа оробо (Б. Шойдоков); алмай талмай аашалха аягүй юумэ хэхэ (неприлично вести себя): …ажалгүй галзуу ноёд гараа зохолходоо элдэбээр алмай талмай аашалаа юм ааб даа (Х. Намсараев); алмай хэлэхэ үлүү үгэ хэлэхэ (говорить лишнее): …Морин гэжэ мориие арбан үгэ алмай хэлэжэ… (Х. Намсараев).