АЙЛГУУР

1. юум. н. 1) хүн зониие айлгадаг хүн гү, али амитан (верховод, вожак – о животных): …амитан зондоо айлгуур түрүү, үрэ зѳѳри хоёрые тэгшэ үдхэһэн, тэнгэри бурхан хоёртоо харагдаһан үргэгдэһэн хүн гээшэ хаб (Х. Намсараев); 2) түнх. айбала (пугало); 2. тэмд. н. айлгадаг, айдаһыень хүргэдэг, һүрѳѳтэй (грозный, страшный, опасный): Ши шүүһэтэйхэн, ехэл айлгуур юумэ ябагши һэнши (Ц.-Д. Хамаев); Гал гээшэмнай һүрѳѳтэй айлгуур юумэн ха юм, – гээд, Табдам мүшэрнүүдые гал руугаа хаяна (С. Ангабаев); айлгуур хүсэтэй мундуу хүсэтэй (страшно сильный): Айлгуур хүсэтэй залуу шиирагуудынь мяхаар элбэг яһануудые хам шүүрэнэ (Ч. Цыдендамбаев); 3. наречи аймшагтай, айхабтар (страшно): – Ерэ наашаа, – гэжэ нагасань айлгуур бардамаар дуудаба (Ч. Цыдендамбаев).