АЙХАБТАР

1. наречи 1) ушаргүй, уйгаргүй, яахын аргагүй (страшно, чрезвычайно, крайне, очень): Айхабтар сэхэ һайхан һанаатай, хэлэһэн хэһэн хоёроо бүтээжэ шададаг нүхэр агша бэлэй (Х. Намсараев); 2) аймшагтай, ехээр (очень сильно): Гүрэһѳѳ айхабтар түбэгшѳѳдэг аад, худалаар хэлээд баригдаха бэзэб гэжэ айдаһаниинь ходо хүрэжэ хэбтэбэ (Ц. Дон); 2. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. һүрѳѳтэй, айдаһа хүрэхѳѳр, айхаар (страшно): Үдэшын наран шуһабхима улаан үнгѳѳр будагдаад, модоной забһараар уйдхартайгаар шагаана. Һүрѳѳтэй гээшэнь айхабтар! (Б. Мунгонов).