АГУУ

1. тэмд. н. юрын хэмжээнһээ үлүү гарама дээшээ, элитэ ехэ, хэтэрмэ (великий): Ошото мүнгэн гэрэл сахилмаар нюруунуудынь уршалаатан, хэтэдээ хүдэлхэгүйгѳѳр мүнхэршэһэн агуу юртэмсын долгин мэтэ үзэгдэнэ (Д.-Д. Дугаров); 2. наречи угаа, тон (весьма, чрезвычайно): …тиигээд нэгэшье хүдэлэнгүй, энэ агуу һайхан үеые мүнхэлэн зогсошоһойбди гэжэ һанаба (А. Ангархаев).