АГААР

1. юум. н. 1) хүн, амитан, ургамалай амидаралда зайлашагүй шухала азот, хүшэл түрлэтэ хийн холисо; дэлхэйн бүмбэрсэгые бүрхѳѳжэ байдаг хии хүреэ (воздух; атмосфера): Оёортонь оротор мүнгыень хулуужархиһан тулам соонь дүүрэн агаар орожо, пүсхэгэр болошоод байба бшуу (Д. Батожабай); Ааадарай һүүлээр агаар арюун, ажалай һүүлээр һанаан сэлмэг (Оньһ. ү.); агаар hорохо амилха, амяа татаха (вдохнуть воздух): Абань эмээл дээрэһээ буужа, түрэһэн тоонтынгоо агаар шуухирса һоробо (Ц.-Д. Хамаев); 2) уларил, байгаалиин байдал (погода): Тойроод агаар һайхан, тэнгэри тунгалаг, наран орохо үшѳѳ үды (Д. Эрдынеев); агаар һалхин һалхин, агаарай хүдэлэлгэ (ветер); 3) шэлж. оршон байдал (атмосфера, обстановка): Манай университедэйшье агаар тон ондоо болошонхой… (Ч. Цыдендамбаев); 2. тэмд. н. агаарта хабаатай, агаарай (воздушный): Агаар далайн долгин, / Наранай элшын долгин, / Наһанай элдэб долгин (Д. Улзытуев); агаар зам онгосоор ниидэн ябаха зам (воздушный путь, воздушная линия).