АДАГУУСАН

1. юум. н., ном. 1) амитан, тэрэ тоодо абарга томо амитадһаа гадна, жэжэ божо хорхой шумуулнуудшье ородог (тварь, живое существо): Баарһан энэ адагуусан хүндэ гэгшын хоёр ашаа нюрган дээрээ тээжэ, зобожо ябана лэ! (Ц. Шагжин); 2) шэлж. бузар, аюултай юумэн, амитан, ада шүдхэр (зверь, чудовище, чёрт): Хүн бэшэ, адагуусан ха юм… Шамда һайн даа гэхэ бэшэл! – гэжэ Шобдог лама Аламжые наада харан байжа, аягатай замбаагаа хомхойгоор эдижэ һуугаа һэн (Д. Батожабай); 2. элирх. үүргээр хэрэгл. адагуусанда хабаатай, адагуусанай шэнжэтэй (звериный, животный); адагуусан абаритай зэрлигшүү, ан амитанай абари зантай (диковатый, звериный): Ёһото адагуусан абаритай Ван-Түмэр шал тэнэг амитан бэшэ ха юм! (Д. Батожабай); адагуусан түрэл ан амитан боложо түрэхэ үйлэ (животное перерождение): Мори, сараар ажал хэбэл, баһа һайниие хүсэжэ, адагуусан түрэлһѳѳнь хойтодоо хүн түрэлдэ түрэхэ болтогой гэжэ маани мэгзэм уншаха (Буряад Yнэнһѳѳ); адагуусан түрэлтэн эхин зургаан зүйл амитанай шуһа мяхатай, газар дээрэ ажамидардаг аймаг түрэлтэн (твари земные).