АДААЛХАЙ

1. тэмд. н. 1) хадхууртай, хадхадаг (колючий): Нюсэгэн үлэһэн хүлынь ойн адаалхай шэлбэдэ, хадын шулуунда улаан шуһан болотороо долоржо, саашадаа газар гэшхэхэ аргань һалаба (Д. Батожабай); адаалхай хуурай шэрүүн хуурай, түмэрые ехээр үрэн заһадаг зэмсэг (подпилок с крупной насечкой, редко рашпиль); адаалхай саһан бутархай шэрүүн саһан (колючий снег): Адаалхай шэрүүн саһан улайха нюурыень хайра гамгүйгѳѳр шабана (Д.-Д. Дугаров); адаалхай һахал барбагар, эрбэн-сэрбэн һахал (колючие усы, борода): Һарюушаг болоһон урал дээгүүрнь адаалхай шара һахалынь барбайлдаад, элэжэ дууһаһан хюузадал үзэгдѳѳ һэн (Д. Батожабай); 2) шэлж. хорон холтоһон, енгүүшэ, ёгтошо (язвительный, колкий): Басаганай абари зангынь адаалхай, хараасгайн дали мэтэ үдхэн хара нидхэнь үзүүртэй хайша мэтэ болошоһоор лейтенантда харагдаба (Ж. Тумунов); Сэрэнцүү ерэ ерэһээр ахалагша һаалишанһаа иимэ адаалхай ёгто үгэнүүдые шагнахадаа, сэдьхэлынь ехэл тиимэ хүндүүлхэй болошобо (Д. Батожабай); ◊ адаалхай болохо хэрзэгырхэ, хэрүүлхүү болохо (обозлиться, стать дерзким): Дэжэд Гомбожабай хэзээ хэзээнэйхиһээ адаалхай болошоод һууһые ойлгоно (А. Ангархаев); 2. юум. н. хадхуур, зүүн (колючка): …ѳѳрынгѳѳ тэрэ ядаралта байдал мартахын тула, үбшэн зоболонгойнгоо үзүүртэй адаалхайе мохооруулха, мүлирүүлхын тула (К. Цыденов).