АБЯАТАЙ

1. тэмд. н. 1) хонгёо, дуутай, шууяатай (звучный, шумный): 2019 оной туршада Буряад Орон дотор иимэ 9 кинозал нээгдэжэ, олон зон һаруул, сэбэр абяатай, һайн зурагтай кинофильмнуудые хараха аргатай болонхой (Буряад Yнэнһѳѳ); абяатай шангаар дуулдахаар, hүртэйгѳѳр (громко, звучно): Теэд гүүниинь урагшаа ябангүй, харин һүүлээ зааха үргэжэ, Балжидай урдаһаа абяатай шангаар хии табина (Ц. Шагжин); абяатай бараатай обёормоор дуутай (заметный); 2) шэлж. һураг суутай, һурагтай, хүлеэгдэһэн (ожидаемый): Эдэнэрэй үхибүүд, Минжуртан, үнинэйл ерэхэ абяатай аад лэ, ерэжэ үгэнэгүй (Ж. Тумунов); 3) баруун бур. шүдхэртэй, гүйдэлтэй (с духом, привидением): Сэрэн адуушанай аали аха абяатай болоо гэжэ дуулахадаа сухалдажа, тэрэ танигдаагүй муухай амитанииень һайса айлгаха һанаатай зогсоно (М. Осодоев); 4) баруун бур., шэлж. хээлитэй (беременная); 2. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. зоной хэлсэдэгээр, hурагтай (говорят): Должод эндэ бии абяатай, уулзаагүйб (Х. Намсараев).