АБДАР

юум. н. 1) ханза, дүрбэлжэн хэлбэритэй, сэлигдэдэг гү, али абтадаг хабхагтай, хайрсагай түхэлтэй бараан (большой сундук): Эхэдээ, хүгшѳѳдэйдѳѳ абдар дүүрэн алта мүнгэ бэшэ, харин инаг түрэл хүбүүнэй илдам һайхан дурлал хүндэлэл асаржа ерэхэш (Х. Намсараев); 2) шэлж. нѳѳсэ, мүнгэн зѳѳри, хадагаламжын мүнгэн, жаса (капитал, фонд): Тиимэһээ абдар соохиёо анхаржа, аргатай бол, бүри үрэжүүлжэ ябаха ёһотой гээшэбди (М. Батоин); аман үгын абдар арадай аман зохёолой эрдэниин сан (сокровищница устного народного творчества): …арадайнгаа аман үгын абдар уудалан, шэнжэлэн бодомжолжо, сэхэ зам тээшэ уряалан байна бшуу (Ц. Жамбалов).