ААЖАМ

1. тэмд. н. номгон, нам, намдуу, тэнюун, дуулим, һанаа амар, яаралгүй (тихий, спокойный): Гончаров үдэшын энэ аажам байдалда дурлан, землянкын онгоошходо һууна (Ж. Тумунов); аажам тэнюун номгон, намдуу, дуулим (спокойный): Дардай бѳѳ наагуураа аажам тэнюун абари зан харуулдаг аад, үнэндѳѳ хара муухай сэдьхэлтэй байгаа юм байна (М. Осодоев); 2. юум. н. аалин байдал, аниргүй байдал (тишина, тишь, безмятежность): Мориной табарха, модоной мүшэрэй һаршаганаха, гэшүүһэнэй хухарха номгон һүниин аажамда тон элихэнээр дуулдаба (В. Гармаев); 3. наречи аали даруу, намдуу (спокойно): Аажам һуужа, зоргоороо сайшье ууха арга олдохогүй… (Д. Эрдынеев); Амар ябаха сүлѳѳгүй, аажам ябаха забдагүй; аажам алхалха яаралгүй алхалха, гэшхэлхэ (шагать неспешно): Сэбэр бэетэй, һайхан сэдьхэлтэй хүн шолмосой урьхые таһара татан, Буддын түби дээгүүр аажам алхална (М. Батоин).