ПЭШЭГЭНЭЭ(Н)

гэнээ(н) юум. н. 1) гүйлдѳѳн, гүйлгэлдэхэдэ гараһан абяан, түшэгэнээн, шууяан (топот, гул, шум): Нилээд удаан пэшэгэнээн тэшэгэнээн болоһоной һүүлээр нааданай зон таража: «Дээшэнхин ябая!», «Доошонхин ябая!», «Хаанабши?», «Билхадаархин, Сагаан хушуугаархин?» – гэжэ байжа бэе бэеэ ооглолдоно, шууялдана (Х. Намсараев).