тэмд. н. 1) пүсхэгэр, тэсхытэр шэхээтэй, зузаан (надутый, набитый): Пэсхэгэр шара булгайр портфелиинь сагаан бүдѳѳр хушаһан түхэреэн стол дээрэ хэбтэнэ (Ж. Балданжабон); 2) тарган, ехэ гэдэһэтэй, бүдүүн (пухлый, толстый): Хѳѳрэн байһан мананай забһараар пэсхэгэр дүүрэн гэдэһэтэй моридни олдодог болобо (Ц.-Ж. Жимбиев); пэсхэгэр хүн маряатай, тарган хүн (полный, упитанный человек): …оодон хүүртиг үмдэһэн, пэсхэгэр хара хүн Дамбын урда ерэжэ зогсоно (Ж. Тумунов); 3) һэлхэгэр, хабантаһан, манагар (одутловатый, обрюзгший).

: пэшэгэр-пэшэгэр гүйлдэхэ үйлэ ү. шууяатайгаар, дорьбоотойгоор гүйлдэхэ (бежать с шумом, топать – о лошадях).