ПЭРПЭГЭР

тэмд. н. 1) ехэ тооһотой, үһэтэй, арбагар (с густой шерстью): Хашаншье һаа, хүндэ ашаа шэрэхэ болоходоо, колхозой моридые ойроо халдахаахагүй пэрпэгэр тарган харые шаргалжа наранай гараагүй байхада ой тээшэ дугшуулба (Ц.-Д. Хамаев); 2) орбойһон, нягта бэшэ (редкий, неплотный): Нороходоо пэрпэгэр болошодог модоной амтатай хитад саарһые шүлһэндѳѳ зууран жажалха бүринь, аман соонь зѳѳлэрбэ түхэлтэй (Д. Батожабай).