ПЭЛДЭН

юум. н. 1) үсѳѳн шэхэнэй үзүүр (мочка уха); 2) хууш. буддын шажанай ёһодо хүнэй нүгшэхынгѳѳ урда хүртэдэг үрил (пилюли, принимаемые по буддийской традиции перед самой смертью): Юрэдѳѳ, аян ябадалыень дуулахаһаа бүри үлүүгээр тэндэһээ асарһан юумэнүүдыень хаража үзэхэ, Баруун Жуугай адис аршаанһаа, үрил пэлдэнһээ хүртэлсэхэ һанаатай үндэлзэһэн хүнүүд баһал ерэдэг байба (Ж. Балданжабон).