ПУШААЛ

1. юум. н. ямаршье юумэнэй түлѳѳ оролдодоггүй бүдүүлиг, мунхаг хүн (невежественный, отсталый, необразованный человек): Һохор үхэртэ худаг бү үзүүлэ, һогтуу пушаалда хабааг бү үзүүлэ гэжэ нам тухайшье хэлэһэн байхадаа болохонь гээшэ… (Ж. Балданжабон); 2. тэмд н. бүдүүлиг, юушье ойлгохогүй, мунхаг, барга (отсталый, примитивный): Би юун гэжэ жэгэндээржэ ябана гээшэбиб Вильянсын системэдэ эсэргүүсэһэн пушаал хүн болохо үгы хүн аабзаб (Ц. Дамдинжапов).