ПААТАГАР

тэмд. н. 1) паадагар, набтар, газарлиг, богони (невысокий, приземистый, коренастый); 2) барг. муухай; бүрхэг, лаапагар (грязный; тёмный, пасмурный): Зүүн тээ пар-паатагар болоод байна, бороо орохоо байнуу; хара паатагар болотороо хүдэлхэ эсэтэрээ, нюур гарайнгаа муухай болотор хүдэлхэ (работать).