ПААДАГАР

тэмд. н. 1) набтар, газарлиг (низкий, коренастый): Паадагар бүдүүн жолоошо хүнгэхэнѳѳр машинаһаа буужа, намһаа урид хоёр хайрсаг гартаа баряад, гүйхэ тооной машинадаа ошобо (Ц.-Д. Хамаев); 2) богони, ута бэшэ; оодогор (короткий; короткополый – о шубе): хүбүүнэй паадагар дэгэл.