ОТО

1. шангадх. ү. һэтэ, нэбтэ, ходо, ходоро (насквозь, совершенно, совсем, про-, пере-): Ононой хойто бэеэр ото үгсэжэ, Сохондын тэрэ багта Онониие харайн гараһанаа мартагшагүйб (Б.-Б. Намсарайн); ото ходо (гү, али һэтэ, шобто) нэбтэ, ходоро (насквозь): Тоогүй олон хүнүүдэй могилануудай дундуур ябажа, Доржо үшѳѳ нэгэ удаа тойрожо, хэдэн зэргэнүүдые ото ходо гарана (Ч. Цыдендамбаев); Урдань ой модо ото һэтэ харбаһан самсаал зурышаба (Ц.-Ж. Жимбиев); Тэрэ ѳѳрынгѳѳ таһалгаһаа гүйжэ гараад, хүгжэмэй таһаг, бага зал, ехэ залнууд соогуур ото шобто харайжа, Иванай таһалга тээшэ шагааба (Ч. Цыдендамбаев); ото гараха һэтэ ябажа үнгэрхэ (проходить насквозь): Хада уулаар һэтэ, ой хүбшѳѳр ото гаража арилхабди (Б. Санжин, Б. Дандарон); һүни ото һууха бүхэли һүниндѳѳ һууха, үүр сайтар һууха (сидеть всю ночь напролёт): Хэдэн һүни ото һуужа, гэртэхинһээ нюусаар тэрээниие буулгажа абааб (Ч. Цыдендамбаев); ото мартаха а) хэтэдээ мартаха, гол таһа мартаха (навсегда забывать): – Эрхим командир Цыбиков тушаа элдэб эреэн һанаашалга хэхэеэ ото мартагты (Б. Шойдоков); б) ходо мартажал байха (постоянно забывать): Шинии номыеш үгэхѳѳ ото мартанам; 2. наречи 1) ходо, саг үргэлжэ, үргэлжэдѳѳ, байд гээд лэ (постоянно, всё время, часто): Тугаарһаа нааша ото арадам ябаа һэмнэй, хэдыдээ урдам гараадхиһан юм? (С. Доржиев); 2) зай забһаргүй, таһалгаряагүй, үргэлжэ (сплошь, без промежутка): Хойто зүгһѳѳ урдажа ерээд, эрид зүүлжээ мэлмэрһэн Анга голой урда бэеын ойлиг гүбээн баруун урдуур ото таряалангай газар аад, үхэр мал тиишээ буляалдадаг нэгэ муутай юм (С. Доржиев).