ОРШОХО

үйлэ ү., ном. 1) байха, орохо (находиться, пребывать): Огторгойн орьёлдо носоһон һарын толон үргэн талын дунда оршодог булагай уһанай оёортонь хүрэтэр гэрэлтүүлнэ хэбэртэй (Ц.-Ж. Жимбиев); амидаран оршохо ажаһууха, ажабайха (жить, существовать); амгалан тайбанаар зэргэ оршохо эбтэй эетэй зэргэлэн ажаһууха (мирно сосуществовать); эрьедэ оршохо эрьедэ байха (находиться на берегу): Али гэһээ модошодой автобусто һуугаад, Байгал далайн эрьедэ оршодог Бабушкин хото ошоошье һаань, хэн тэрэниие хорихоб даа (Б. Мунгонов); 2) байха, болохо, абтаха (сводиться к чему-л., заключаться в чём-л.): Элүүр бэедэ һаруул ухаан оршоно.