ОРОЙГҮЙ

тэмд. н. 1) орой хэгдээгүй, оройнь һалаһан (не крытый, открытый): Эдэ гэрнүүдэй эгээл зүүн үзүүртэ таһархайшаг байһан, урдуураа хоёр бишыхан сонхотой, оройгүй набтагар хара гэр харагдаха юм (Х. Намсараев); 2) шэлж. хизааргүй, нюдэ алдама (бескрайний, бесконечный): Би шамтай хамта гал руу орохоб, оёоргүй далай, оройгүй үндэр хада бидэниие таһалхагүй! (Д. Батожабай); оройгүй тэнгэри зэнхэгэр, үндэр тэнгэри (бескрайнее небо): Хизааргүй талын зэрэлгээнһээ, / Хазааргүй агтын соёроонһоо, / Оройгүй тэнгэриин сахилгаанһаа, / Оёоргүй далайн салгидаанһаа (Д. Улзытуев).