ОРМОГ

юум. н. 1) бухал шэрэхэдэ, һууридань, мүртэнь үлэһэн орёолдоһон үбһэн (жгут сена под волокущейся копной): Цэрэмжэд иигэжэ хэлээд, шүүдэртэ нороһон үбһэнэй түгэсэг дээгүүр ормог орёон ерэһэн бухалай орой руу асаяа хадхажархёод, Дичигмаада ошожо энэ тэрэ юумэ һурана, Дашые эрхэлүүлнэ (Ж. Тумунов); 2) уушха, ужаргай, ташаргай гэхэ мэтые наринаар зүһѳѳд, нарин гэдэһээрнь орёоһон хоол, орёомог (кушанье из нарезанного осердия с жиром, обёрнутого тонкими кишками): Хониной хотодо шуһа шудхана, уушха, гүзѳѳ, ташаргай гэхэ мэтые һубижа, хониной нарин гэдэһээр ормог орёоно (Х. Намсараев).