ОРБОГОР
тэмд. н. 1) арбагар, үрзэгэр, һаглагар (взъерошенный, лохматый): Доржо Осип Михайлович тээшэ харана. Саадань урдаһаань үлэ мэдэг миһэд гээд, орбогор үһэтэй толгойгоороо халта дохёод абана (Ч. Цыдендамбаев); орбогор-сорбогор арбагар, һаглагар, барбагар (лохматый, растопыренный): Харин зунай үедэ энээгүүр үгытэй гуйраншадай һахалдал орбогор-сорбогор үрмэдэһэ халаахай айхабтараар ургашадаг (Ч. Цыдендамбаев); 2) үзэмжэгүй, ѳѳдэгүй, муухан (невзрачный, плохонький): Ухаа буурал шэнэһэн тужын хормойдо унаһан модоной орбон шэнги орбогор бишыхан гэртэй, үгытэй хара бууса харагдана (Х. Намсараев); орбогор хара үзэмжэгүй, муухай (невзрачный, плохонький): Үбгэн Бүхэ харагданагүй, орбогор хара гэр руугаа шурган ороод, амаржа гү, али унтажа хэбтэнэ ёһотой (Б. Мунгонов); 3) шэлж. оохиргон, сухалтай, бэеэ баридаггүй (способный вспылить, вспыльчивый).