ОО

, оо-я аянг. ү. 1) гайхаһан, хүндэ хандаһан, шангадхан баталһан гү, али буруушааһан удхатай (межд. для выражения удивления, обращения, усиления утверждения или отрицания О!): – Оо, энэмнай юун боложо байна гээшэб?! – гайхажа гэлыһэн Дагбаев оборготоһон мэтээр дуугарба (В. Гармаев); – Эжы, оо эжы, ши бидэндэ үльгэр хѳѳрыш даа (Ч. Цыдендамбаев); – Оо, би тиигэжэ шадахагүйб, зууража үхэхэб, – гэжэ Головкин сэхэеэ хэлэбэ (С. Цырендоржиев); Одоо даа, Эгэтын дасанай рамнай дээрэ Хамбын унзадай хашамал хоолойе гайхаал гээшэб, оо-я! (Х. Намсараев); 2) оо-оо үхэр, тугал дуудахадаа хэрэглэдэг үгэ (межд. для подзывания коровы, быка, телёнка).