ОНШОТОЙ

тэмд. н. 1) дүрэтэй, шадамар (ловкий, искусный, находчивый); 2) таарамжатай, зохистой, онобшотой (подходящий, меткий): Ринчин харюугай оншотой үгэ хэлэжэ шадахагүй байһанаа мэдэрэн, анираа хаташаба (С. Цырендоржиев); 2. наречи шадамараар, бэрхээр (ловко, искусно): Урагшатай ажалаймнай бата баримта юуб гэхэдэ, бидэнэр иимэ хүсэеэ зүбѳѳр сэгнэжэ, ажалаа оншотой ябуулаабди (Ц.-Д. Хамаев).