ОНДООТОЙ

тэмд. н. 1) адли бэшэ, илгаатай (иной, отличный, не такой): Энээгээрээ энэмнай байгаалиин байдалһаа нилээдгүй ондоотой (Б. Мунгонов); нэгэ ондоотой ямар нэгэн юумээрээ адли бэшэ (имеющий что-л. отличное): Теэд амта шэмтээрээ юрын уһандал адлирхуу аад, баһал нэгэ ондоотой, шүдэ ташама хүйтэн юм (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) абари зангаа хубилһан, һобинтой (странный, со странностями): Зүгѳѳр нэгэл ондоотой болоод ябана (Д. Эрдынеев).