ОЛЬҺО(Н)

(н) юум. н. 1) ульһан, дулаан (теплота): Бальжид намда улам бүри бүхѳѳр няалдажа, тэрэнэй бэеын халуун ольһон минии досоошье шэлжэн орожо байхадал гэбэ (А. Жамбалдоржиев); Шэнэһэн түлеэн ольһо ехэтэй юм; ольһо абаха хори дулаанда (жэшээнь, дулаан байра гү, али хубсаһанда) дадаха (привыкать к тёплому помещению или одежде): Басагамни Монголһоо абаһан нооһон бэлхэбшэ үмдѳѳд, ольһо абаа; ольһо ехэтэй (высококалорийный); 2) абьяас, шунал, баха (пыл, страстность, темперамент): Салбуур хүнгэн хүдэлсэтэй бишыхан хүгшэн … доторһоо хуби золой ольһоор гэрэлтэжэ байһаар харагдаба (Ч. Цыдендамбаев); 3) туйл, түлэг (расцвет, предел): Энэ Галсанов хори наһанайнгаа ольһон соо ябана (С. Цырендоржиев).