ОЛОНТОЙ

тэмд. н. ямар нэгэн юумээр элбэг, баян (имеющий много кого-чего-л.): Хүүюур олонтой Хэнгэргэ горхон энээхэн жаахан горхонһоо хэды дахин ехэ юм шуу даа (Б. Мунгонов); хүн зон олонтой хүн зоноор дүүрэн (заполненный людьми): Нэгэ үглѳѳгүүр Бадан Тасха хоёр хэзээдэш хүн зон олонтой, шууяатай байдаг Улаан талмай дээрэ ерэбэ (Б. Санжин, Б. Дандарон).