ОЛИГГҮЙ

1. тэмд. н. 1) тоолхогүй, улиггүй, юумэндэ һүзэггүй (бестолковый): Олиггүй хүндэ ном заахада, оёоргүй торходо уһа хэһэнтэй адли (Оньһ. ү.); 2) муу, муухай, оромгүй (плохой, нехороший, безобразный): Залуушуулай намналсахадань олиггүй юумэн болоно (Ц.-Ж. Жимбиев); Бадма машинынгаа эбдэрхэдэ заһажа, хубсаһаяа тоһондо олиггүй болгобо; 2. наречи айхабтар, ушаргүй (очень, исключительно, сильно): Һалхи шуурган олиггүй хүсэтэйгѳѳр хүүежэ, нэгэ бүлэг мушхуу һалхин Арсалан хүбүүнэй шанха хойноһоо дайран бууба хэбэртэй (Х. Намсараев); 3. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. хэлэшэгүй, гайхалтай (не передать словами): «Манайхин угаа һажааһан гээшэнь олиггүй: шэг шарайгаараашье, омог зангаараашье, хүсэл зоригоороошье!» – гэжэ үбгэжѳѳл сэдьхэнэ (Ц.-Ж. Жимбиев).