ОЛЗОТОЙ

1. тэмд. н. 1) талаантай, азатай, урагшатай, һайн (удачный): Энэ үедѳѳ тэрэ үдэрэйнгѳѳ олзотой агнуури тухайшье мартадаг байгаа (Д.-Д. Дугаров); олзотой омогтой ан ехээр олзолһон, бариишатай (с богатой добычей, с богатым уловом): Хии мори хиидхэхэдэ наһан соогоо олзотой омогтой, һүртэй һүрѳѳтэй ябахат гэжэ ламанар хэлэжэ, хии мори үнэтэйгѳѳр наймаалдаг байха юм (Х. Намсараев); 2) ашагтай, үрэтэй, туһатай, олзо абтадаг, ашаг һайнтай (выгодный): Холын хараатайгаар ажахыгаа хүгжѳѳжэ байһан Маншуудта энээнһээ олзотой юумэн байгаагүй (М. Осодоев); Ажал хэһэн хүн олзотой ябаха (Оньһ. ү.); 3) оршотой, орожо байһан эд гү, али мүнгэтэй, нэмэлтэ зѳѳриин ороһон, хонжоотой (доходный, прибыльный); олзотой ажал нэмэлтэ мүнгэ үгэдэг ажал (прибыльная работа): Хүн бүхэн мүнгэ ехые олохо гэжэ олзотой ажал бэдэрдэг (Д. Эрдынеев); 4) баян, бүдүүн (зажиточный, богатый): Һүүлдэнь олзотой, баян байха бүреэ гэр соогоо хэрэлдээтэй боложо захалаа һэн (Д. Эрдынеев); 2. наречи оршотойгоор, нэмэлтэ мүнгэ гү, али зѳѳри оложо (прибыльно): – Зай, хүбүүмни, хэр олзотой наймаагаа хэжэ ерэбэш? (Ц. Шагжин).