ОЛБОГОР

тэмд. н. 1) һула, үлбэгэр, тулюур (слабый, вялый, инертный): Олбогор жаахан хурьга дахажа, / Ондого-сондого гэтэр мүлхижэ эхилээд, / Холые зорихоёо hэдэhэндэл, хүлдэ ороходомни, / Хѳѳршѳѳн гар дээрээ абажа, эрхэлүүлдэг hэн ха / Аша буянтайхан эсэгэмни (Ч. Гуруев); 2) барг. тунтагар, гомдонги, тумбайһан (обиженный, надувшийся): олбогор нюур гаргаад һууха.