ОЙ IV

юум. н. жэгшэхэ, зэбүүрхэхэ байдал (чувство отвращения к чему-л.); ой муутай юумэнһээ жэрхэдэг, ойгоо гутадаг (брезгливый): Энэ хотоной газаагуур олон хони малай хэбтэшэ, хохир шэбхэ, нооһон, хог шорой дүүрэжэ, ариг сэбэр, ой муутай хүнэй гэдэргээ унашамаар муухай шэбхэ, шээһэнэй үнэртэй (Г. Туденов); ой һайтай жэрхэдэһэ хүрэмѳѳр, бузар муухай юумэ хараад жэрхэдэг, охидоггүй (не брезгливый): Тиигээдшье тэндэ байгшадай дунда Ван-Түмэрэй хабданги зубхитай улаан нюдэн уруу сэхэ хараха ой һайтай хүн байбагүй (Д. Батожабай); ойгоо гутаха ямар нэгэн юумэндэ дурагүй болохо (чувствовать отвращение, омерзение): Теэд басагымни эрихэ гэжэ тэрэнэйшни Таншатай манайда ерэхэдэнь, Хандаһаа байха минии оймни гутаа һэн (Ц. Шагжин); ой гутама дурагүйдэмѳѳр, зэбүүдэһэ хүрэмѳѳр, муухай (противный, неприятный): Хэршье дурагүй, ой гутама муухай, шоробшье һаань, Намжал самсаалтай аягаар дүүрэн хэжэ, охин охин гудамхиба (К. Цыденов).