ОЙ III

юум. н. 1) ухаан, бэлиг түгэлдэр ухаан (ум, разум); ой муутай баруун бур. ухаагаар муу (слабоумный); ой ухаан һанаан, ухаан, бодол, оюун (разум, рассудок): Табданай эдэ үгэнь тэдэнэй ой ухаан руу зүү хадхаһандал соностобо (С. Ангабаев); ой ухаанда багташагүй һанаанда орошогүй, хэлэшэгүй, ухаанда орошогүй (немыслимый, невообразимый): Зүүдэ зүндэ орохоор бэшэ, ой ухаанда багташагүй муу муухай юумые зосоогоо оруулжа, һүхэ мадагаар духаа үнсэгдүүлжэ орхиһон шэнги болоболби (Х. Намсараев); 2) хадуужа абаха арга шадал (память): «Фёдор Васильевич энэ Михаил Степанович хоёр намайе хүдэлмэришэн арадай дунда хүмүүжүүлжэ байна хаям» гэжэ эзэлүүдгүй ойндоо оруулна… (Х. Намсараев); ○ ухаан гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.