ОЖОРҺО(Н)

(н) юум. н., ург. уһан соо ургадаг хатуу нарин, ута, хурса набшаһатай, хүнды эшэтэй ургамал (осока, хвощ болотный): Хүбүүн хажуу тээшээ халта тонгод гээд, булагай эрьедэ ургаһан үбһэ ногооной дундаһаа нэгэ ожорһо таһалан абаад, тэрээнээ шэмэн ябана (Ц.-Ж. Жимбиев); ожорһо хулһан хулһан ба үлэн үбһэн (камыш и осока как корм): Боролжо бургааһа, ожорһо хулһа малай бүдүүн хоолдо бэлэдхэхэ гэбэл, эртээнһээ эхилжэ… (Х. Намсараев); уһа ожорһон уһа намаг соо ургадаг хүндытэй эшэтэй ургамал (осока болотная); ○ хулһан гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.