НЮУРГҮЙ

тэмд. н. 1) хитүү, халдасагүй, ниисэгүй (застенчивый, необщительный): Хүн зонойнгоо урдаһаа сэхэ хаража, дуугарха нюургүй болобоб (Х. Намсараев); Энэ хүбүүн ѳѳрынгѳѳ юумэ айлһаа асарха нюургүй үхибүүн лэ; эшэхэ (гү, али улайха) нюургүй эшэгүүритэй, эшэхэгүй, убайгүй, һэнгэргүй (бесстыжий, наглый, беззастенчивый): Энэ яагаа эшэхэ нюургүй, лама бурханаа наадалжа байха, ямар муухай амитад гээшэбта! (Ц. Шагжин); Улайха нюургүй, убайлха һэшхэлгүй амитантай энээнһээ ондоогоор аргагүй (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2) хэлэ шэнж. ямар нэгэн нюурта хабаагүй (безличный): нюургүй мэдүүлэл.