НҮГЭЛГҮЙ

тэмд. н. 1) шажанай гурим хазагайруулдаггүй, шажанай урда зэмэгүй (безгрешный): Малгайгаа табибал манайхи гээд хонодог, маргааша болоходонь танайхи гээд ошодог, хоёр заяанда нүгэлгүй, бурханай шаби, хубараг хүн гээшэб гэжэ хэлэһэниинь мэдээжэ ааб даа (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2) буруу ябадал гаргадаггүй, сэхэ сэбэр, үнэн сэхэ, гэм зэмэгүй, хорогүй (невиновный, правильный, не вредный): Энээхэн хобигор Алдар хоншыгоод, наһан соогоо нүгэлгүй, сэбэр сэхэ ябаха юумэдэл, хүнэй харгы бузарлажа, халаахай барюулба (Ц.-Д. Хамаев); хоро нүгэлгүй гэм зэмэгүй, сагаан, муу hанаагүй (безвинный, невиновный): – Теэд хэрмэн хоро нүгэлгүй, һайн амитан ха юм даа, – гэжэ магтаһан абяа хоолойдоо оруулба (Ц.-Д. Хамаев).