НУГАЛБАРИ

юум. н. 1) эбхэһэн газар, нугалуур, эбхэлеэ, нугаляа (сгиб, складка): Түхэреэн түмэрэй ойро лабхайжа һуугаад, хүсэн биил гэжэ далайнагүй, яһануудаа хэды дахин эрьюулжэ хараад, үе нугалбарииень эгээл оножо сохино (М. Осодоев); 2) аялгын хухалбари, хухалга (форшлаг, мелодическое украшение из одного или нескольких звуков, предшествующих основному звуку): Арадай дуунай дундаршагүй баяниинь, нугалбаринь одоол тиихэдэ мэдэгдэхэ юм (М. Осодоев).