НУГА II

шангадх. ү. нугарса, хуха (до сгибания, напрочь, совсем); нуга дараха нугалха, юумэ эбхэжэ нугаляа гаргаха, тохиилгохо, мурюу болгохо (согнуть, перегнуть): Холо ошуулангүй, гурбан бандит тэрэниие нуга даража унаад, тархи түрүүгүй револьверэй эшээр сохижо, үдьхэлжэ ороо һэн (Ц.-Д. Хамаев); нуга бууха годиихо, мурюу болохо (согнуться, перегнуться); нуга мушхаха а) нугалха, годиилгохо (изгибать, выворачивать): Ташууртай гарыень гэдэргэнь нуга мушхажа, булан худар орондог шарбаса түлхижэрхёо (Ц.-Д. Хамаев); б) шэлж. хэлээрээ дараха, харааха (ругать, оскорблять): Харин Намсараевта тэрэ урдаһаань дуугарһан, ѳѳрынхеэрээ буляалдаһан хүнүүдые нуга мушхан гартаа абахадань туһатай байха болоно (Д. Эрдынеев); нуга сохихо а) хайра гамгүй сохилто хэхэ (загнуть); б) шэлж. шүүмжэлхэ, хэлээрээ дараха (критиковать, ругать, не давать ходу): Ямарханшье хатуу хүнүүдые хоёр-нэгэн үгѳѳр нуга сохёод, зосоохи газаахииень шобтороод хаягша хамнайб (Х. Намсараев); ○ хуха гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.