НУГА I

юум. н. 1) голой эрьеэр болон уула, дабаан, гүбээ зэргэ газарай хүндыдэ байһан шиигтэй, үбһэ ногоо һайн ургадаг булан тохой газар (луг в излучине реки, займище, заливной луг): Харажал һуухадамни, элдэб сэсэгээр бүрхѳѳгдэһэн нуга багахан лэ һэбшээндэ үнгѳѳ хубилган, амитай юумэндэл, зэрэлгээтэн эбхэрнэ (З. Гомбожабай); Ши үглѳѳгүүр ошоод, энэ зүүн гүбээгэй нугын буряадта ошожо һү, тоһо ехээр танда асархамни гээд, табилта саарһа абахаш (Г. Цыдынжапов); нуга тохой (гү, али һужааг) уһа голой хоёр талаар оршодог шиигтэй, ургасатай газар (луг, луга): Тойроод харахада, нуга тохой, тала дайда үерлэн байһан ямар нэгэн ногоон далай шэнгеэр эбхэрэн хяазатана (Ц.-Д. Хамаев); Тэрэ саагуурынь, нуга һужааг газараар Юрѳѳ горхон годирон матаран ялалзадаг (Б. Мунгонов); нуга сабшалан тохойдохи хадалан, сабшажа абаха ургамалтай газар (покос): Тиигээд тэрэ намаа сэсэгынь тон элихэнээр харагдахадал гэжэ байтараа, бүри олон боложо, нуга сабшалангаар дүүрэшэбэ (З. Гомбожабай); 2) булаг. һуурин, тосхон (улус, местечко); ○ нютаг гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.