НАМДУУ

тэмд. н. нам аали болоһон, номгон, аалин, нэмэри далда (тихий, спокойный): Намдуу сэлмэг үедэ үндэр газарай үглѳѳ жэгтэй һайхан юм шуу (Д.-Д. Дугаров); намдуу даруу амгалан, нам, тэнигэр (безмятежный); намдуу дулаан аятай дулаахан (приятно тёплый): Харин байрын саһан орожо, орон дэлхэйн үргэлжэдѳѳ үен хүнжэлѳѳр хушагдахада, намдуу дулаан, аятай зохид, шорой тооһогүй болодог (Б. Санжин); намдуу нэмэри шанга һалхинһаа халхалагдаһан (защищённый от ветров, тихий): Нарһан тужаар баруун тээһээ халхалагдаһан намдуу нэмэри газарта һуурижаһан набтагар уужам байра соогоо хонидынь хонолгодоо хаагданхай (Б. Мунгонов); намдуу болохо номгорхо, тайдхарха, һуларха, аалидаха (успокаиваться, утихомириться): Далайн долгин намдуу болобо; намдуу болгохо нам гүүлэхэ, номгоруулха (успокаивать, утихомиривать): Шаг-шууяа табилдажа байһан үхибүүдые нэгэ бага намдуу болгобо; намдуу зохидоор даруугаар, мэгдэн тэбдэнгүйгѳѳр (спокойно, не спеша): Мохитошоһон гааһаяа шаршаганатар һороод, одоо аятайханаар, намдуу зохидоор хѳѳрэжэ эхилбэ (М. Осодоев); ○ аалин гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.