НАМАГ

1. юум. н. уһатай, шабартай газар, буртай, хүхүүлитэй, бамбалзуур газар, дороһоо хододоо уһа даабарилжа байдаг газар, намарга (болото, трясина, топь): Шабартай намаг бамбалзаад, бухын хүлнүүд үбдэгсѳѳ хүрэтэр зоогдошобо (Д.-Д. Дугаров); намаг нуга уһа голой хоёр талаар оршодог шиигтэй, ургасатай газар (займище, заливной луг): Үдэһѳѳ хойшо шугы соогуур тиирэн үнжэһэн малнууд намаг нуга дээгүүр таража бэлшэнэ (Д.-Д. Дугаров); намаг налхи шабартай, уһатай газар (болота, топи): Хүндэлэн модо дэбдижэ, зуун жэлэй эхиндэ хэгдэһэн энэ нариихан тракт яһала сэхээр хүбшэ тайга соогуур, олон уһа голнуудые, намаг налхиие хүндэлэн гарана (Б. Мунгонов); намаг налюур намаг боложо байһан (заболачиваемый): Болдог ялхи, бургааһа шугы, намаг налюур газарнуудаа болбосоруулан үтэгжүүлжэ абаха гэжэ табан жэлэйнгээ түсэбтэ оруулаад, нилээдгүйхэн бэелүүлжэ байһан байхабди (Х. Намсараев); бамбалзуур намаг намхалзаһан шабартай газар (топь, трясина): Теэд ойлгон гэхэдэнь, Хандуушхань моритоёо шабарта шаагдашанхай, бэшэ нүхэдынь хараал шэрээл табин, бамбалзуур намагһаа тэрэнииень татан шангаалдажа байба (Д.-Д. Дугаров); намаг хатааха намагай уһа ханааб, һужааг татан урадхуулжа хатааха, эдлүүриин газар болгохо (осушать болота): Дабаатын мянга гаран гектар намаг хатааха гэжэ ханааб татуулжа байгааб (С. Цырендоржиев); ○ уһан гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; 2. тэмд. н. намаргатай, намаглиг (болотистый): Намаг нойтон газарай болоходо, тэдэнэй харгы зүүн тээшээ голһоо зайсан ошоно (Д. Батожабай).