НАЛЮУР I

1. юум. н. 1) ташалан, уруудам газар (склон, покатость, спуск): Саашалжа харгын хажуугай шэрэнги соогуур тараһан үшѳѳ хэдэн адуу ниилүүлжэ, Бэлшэрэй үбэрэй налюурта оруулаад жүһэлхэдэнь, гүйгѳѳшэ Хуаань, Батын хүрин, Майдарай жороо болон хоёр гүүн дутаба (Д. Эрдынеев); 2) нуга, гол газар, набтар газар (пойма); 2. тэмд. н. 1) ташуу, уруудам, хэлтэгы (покатый, отлогий): Хадын налюур бооридо, хабарай саг аянгалжа, / Ургы сэсэг халюуран, уужам тала ульhарба (Ц. Дамбаева); 2) набтар, доро, гол (пойменный): Уданшьегүй һайрамай уһан һабадаа орожо, голой эрьедэхи, мүн налюур газарай шабар шабхада туранхай мал унажа, нютагай үгытэйшүүлые тухашаруулаа бэлэй (М. Осодоев).