НАЙДАБАРИГҮЙ

тэмд. н. 1) этигэхээр бэшэ, найдалаа бараһан, этигэлээ алдаһан (безнадёжный): Залма хорхойдо хориггүй хүн аад, эндэ зобохо тулиха тумаа, эндэһээ мултарха арга тухынгаа найдабаригүй болохо бүри улам шулуудажа, уур хилэн нэмэжэ байһан юм (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2) этигэлгүй, бата бэшэ (ненадёжный, не пользующийся доверием): Шарабшье найдабаригүй болобо (Б. Мунгонов).