НАБТАҺА(Н) I

Н) юум. н. һангигар, онгигор юумэн, хахархай удархай, набтуул (лохмотья, ветошь): Үхэһэн мориной яһа туруунһаа эхилээд, хүдэһэ набтаһанай таһархай, бүдэй үртэһэ урдаа обоолһон үбгэн мэнэ мэнэ унахаяа байһан сарай сооһоо хашхарна (Д. Батожабай); набтаһа налаг болохо нэбтэ норохо, шал норохо (≈ промокнуть до нитки): Онгосо дээрэхи хүнүүд гансата набтаһа налаг болотороо норошохо байһан аад, брезент субануудтай хадаа үшѳѳ барагтай ябанад (Б. Мунгонов); ○ налаг гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.