МҮСЭ

юум. н. хүнэй хүл гар, амитанай хүл (части тела): Тиимэ хадаа сээжэмнай уужам, сэдьхэлнай амар, мүрнай хабшуу бэшэ, мүсэмнай бүхэтэр бэшэ, хурим түрэеэ хотойжо налайжа һуугаад эдихэмнай гээшэ (Х. Намсараев); мүсэ дутуу эрхэтэн дутуу хүн, мухар гартай гү, али мухар хүлтэй хүн, эрэмдэг (инвалид, калека); мүсэ дутуутай тахир бохир, эрхэтэн дутуу болоһон (убогий, искалеченный): Мүсэ дутуутай хүн юһэн жэлэй саада тээ хори гаран наһатай шуумар түргэн хүбүүн ябаа бэлэй (Д. Батожабай); дүрбэн мүсэ хүнэй хоёр хүл, хоёр гар (четыре конечности): Бүри хиирэһэн Жамбаев уур хорондоо диилдэжэ, газар тэбэрин унан сасуу дүрбэн мүсѳѳрѳѳ, толгойгоороо газар наншан ганиржа, хараал табина (Ш.-С. Бадлуев); урда мүсэ амитанай урда хүлнүүд (передние конечности); хойто мүсэ амитанай хойто хүлнүүд (задние конечности); дүрбэ мүсѳѳрѳѳ (гү, али дүрбэ мүсэ дээрээ) байха альган ба үбдэгѳѳрѳѳ юумэ тулаад байха, тэмээшэлхэ (стоять на четвереньках): Тэрэ дүрбэн мүсэ дээрээ тээмэгшэжэ байгаад, аман соогоо юушьеб бүбэрэн дуугарна (Ч. Цыдендамбаев); ○ үе гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.