МҮРГЭЛТЭЙ

тэмд. н. 1) һүзэгтэй, бурханда шүтэдэг, һүгэдэдэг (набожный): Һүзэг гээ hаа, hүйдхэн hэжэглэжэ, шажан гээ hаа, шашхан шаханажа байдаг үемнай мартагдажа, барандаа hүзэгтэй, мүргэлтэй боложо байна хэбэртэйбди (Б.-Б. Намсарайн); 2) шүтэлгын, һүгэдэлгын (поклоняемый, являющийся объектом поклонения): Анхандаа эгээл ехэ мүргэлтэй ууламнай энэл Бүрин Хаан һэмнэй даа (Б. Мунгонов).