МҮРГЭЛДЭХЭ

үйлэ ү., угталд. залог 1) эбэртэ малай толгойгоороо түлхилдэхэ, һэжэлдэхэ (бодаться): Дугар нёдондо бугын дуунай үедэ һарьдагай малай гүүртэнүүд дээгүүр ябатараа хоёр ангуудай энгиеэ буляалдан, хүсэ шадалаа туршан, мүргэлдэжэ байхадань дайралдаа һэн (Б. Шойдоков); Yдэхэгүй мал хорёодоо мүргэлдэхэ, ѳѳдэлхэгүй айл хоорондоо хэрэлдэхэ (Оньһ. ү.); 2) тоншолдохо, дайралдаха (сталкиваться): Болор хундагануудай шэнгэхэнээр ханхиналдан мүргэлдэхэ дуулдаад, тэдэ хундагануудаа хүнтэрүүлжэрхибэд (С. Цырендоржиев); Раднын гэр дотор гурбан хүсэн мүргэлдѳѳ – хэниинь хэндээшье сухарилта хээгүй (Ц. Дон); нюур нюураараа мүргэлдэхэ хоёр хүнэй гэнтэ уулзаха, ушарха (сталкиваться лицом к лицу): Үүдэ гарахынгаа тэндэ Балжаатайгаа нюур нюураараа мүргэлдэн уулзашаба (Ц. Дон).